۱- |
مدحِ دشمن بهتر است از ذَمِّ بی هنگام دوست |
|
این خطا بهتر بود از دادنِ دشنامِ دوست |
|
|
۲- |
قدر قصر مرمرین کم تر بود در پیش من |
|
از مقام چار دیواریِّ خشتِ خامِ دوست |
|
|
۳- |
مانده یاد و خاطراتی در ضمیر، از دوستان |
|
نام آن ایّام را نامیده ایم ایّامِ دوست |
|
|
۴- |
چهره ها پُر اَخم و صورت هاست پرچین و دِژَم |
|
این همه بادا فدای چهره آرام دوست |
|
|
۵- |
ما دلی داریم کولی وار و باشد خوش نشین |
|
در سر زلفِ نگار افتاده اندر دام دوست |
|
|
۶- |
مست می مانیم تا روز قیامت ز آنکه ما |
|
از محبّت قطره ای نوشیده ایم از جام دوست |
|
|
۷- |
لَب به هم چسبیده دارم، گفتگویم مشکل است |
|
شهد و شیرینی نگر، یک بار بُردم نام دوست |
|
|
۸- |
آن چه را گفتی «جلالی» باشد این پیغام تو |
|
چیست آیا از برایت پاسخ و پیغام دوست |
|
|