۱- |
تو، ای قُمری که را گم کرده ای با این هیاهویت |
|
چه گُم کردی بگو، کشتی مرا با بانگِ کوکویت |
|
|
۲- |
به سویِ کویِ خود رو کن، مپرس از من که کو، کویم |
|
بِپَر از بام و کوی من اگر گم کرده ای کویت |
|
|
۳- |
ز من آموز شب ها تا سحر آهسته نالیدن |
|
به پشت بامِ من پرگو مباش و کم کن این رویت |
|
|
۴- |
به من دلدارِ من فرمود در پیش تو خوش باور |
|
چه کس کرده ست تعریف من و این گونه جادویت |
|
|
۵- |
بگفتم قد موزونِ تو و آن حالت گیسو |
|
لبِ لعل و دهانِ غنچه و آن خالِ هندویت |
|
|
۶- |
هم آن چاه زنخدان، تیرِ مژگان، گوهرِ دندان |
|
هم ای ابروکمان رنگِ سیاه چشم و ابرویت |
|
|
۷- |
بگفتا هیچ می دانی «جلالی» چیست حالِ ما |
|
تو از کوکویِ قُمری خسته ای من از تکاپویت |
|
|