۱- |
عشق را کی عاشقان پنهان کنند |
|
در ره جانانه جان قربان کنند |
|
|
۲- |
می رود آن سرو قد دامن کشان |
|
عاشقانش اشک در دامان کنند |
|
|
۳- |
بر فراز سینه زلفانش مدام |
|
گوی ها را دست چون چوگان کنند |
|
|
۴- |
برق شادی می جهد از چشم ها |
|
تا نظر بر آن لب و دندان کنند |
|
|
۵- |
می دهد پرهیز از می، عقل خام |
|
عاشقان کی گوش بر فرمان کنند |
|
|
۶- |
سوزم از فرط عطش وز داغ تب |
|
هر دو را عنّاب لب درمان کنند |
|
|
۷- |
چشم و لب را قهر و لطفش سِحروار |
|
گاه گریانند و گاه خندان کنند |
|
|
۸- |
بهر دل جا در سر زلفش نبود |
|
تا که آن سرگشته را مهمان کنند |
|
|
۹- |
وه! «جلالی» کاش این دل بُردگان |
|
چاره ای از بهر این هجران کنند |
|
|