حرف ح

ح

حالَتِ تَقّایی

[halEt–e-tæqqaji]

[پ ۳: ۲۲۱]

حالت سکّویی، حالت بلندی طاقچه [م.ت].

حال و روز

[ha:l-o-ruz]

[پ ۴: ۱۳۰]

احوال، وضعیّت [م.ت].

حالیا

[halija]

[پ ۴: ۱۲۴]

(= حالاها) این زمان، در حال حاضر [م.ت].

حَب

[hæ:b]

[پ ۳: ۲۲۱]

دانه، حبّه، قطعۀ کوچک [م.ت].

حَد

[hæd]

[پ ۱: ۴۴۲]

جانب، سمت، طرف، نزد [م.ت].

حُروف بَرگَردوندَن

[horuf-bærgarduNdæN]

[پ ۱: ۴۴۴]

تغییر عقیده دادن، نظر خود را عوض کردن [م.ت].

حِسْ داشْتَن

[hes-daStæN]

[پ ۲: ۲۳۴]

قدرت داشتن، حوصله داشتن [م.ت].

حَفْسْ

[hæfs]

[پ ۱: ۴۳۰]

حبس، زندان [م.ت].

حَفَه

[hæfE]

[پ ۳: ۲۱۳]

بند زدن صورت بانوان، از بین بردن موهای اضافی صورت بانوان با بند اندازی (ر.ک به هفه).

حَفَه کِردَن

[hæfE-kerdæN]

[پ ۳: ۲۱۳]

(ر.ک به هفه).

حَکْوَه

[hækvE]

[پ ۴: ۱۲۰]

هَکفه: حیرت زده، دست پاچه [یزدی: ۲۷۳]/ سرگردان، حیران، متعجب [م.ت]. (ر.ک به هکوه)

حِکَّه

[hekkE]

[پ ۲: ۲۳۷]

در اصطلاح عوام، نوعی بیماری خیلی سخت [گویش: ۸۴]/ بیماری خارش، هر بیماری که خارش آرد [دهخدا ۶: ۸۰۴۹]/ سکسکه، حکی که نیز گفته می شد، به نظر با واژۀ انگلیسی hiccup در ارتباط است [م.ت].

حِلْفَت

[helfæt]

[پ ۳: ۲۲۳]

آشوب، داد و بیداد، پرخاش [م.ت].

حِلْفَت کِرْدَن

[helfæt-kerdæN]

[پ ۳: ۲۲۳]

آشوب به پا کردن، قشقرق به راه انداختن [م.ت].

حَواسِ [-] سَرِ جاشْ بودَن

[hævas-e-[-]-sEre-dZaS-budæN]

[پ ۴: ۱۲۲]

حضور حواس داشتن، با تمرکز و توجّه کافی [م.ت].

حَیاطِ دو حَد

[hæjat-e-dohæd]

[پ ۳: ۲۲۲]

به حیاط خانه های قدیمی اطلاق می شد که دارای دو حیاط در کنار یکدیگر بودند و اتاق ها در اطراف این دو حیاط قرار می گرفتند [م.ت].

حِیْرون

[hejruN]

[پ ۴: ۱۲۲]

حیران، سردرگم [م.ت].

حَیْلَه

[hæjlE]

[پ ۱: ۴۳۲]

حجله [پ ۱: ۴۵۳].