۱- |
صوفی بیا که آینه صافیست جام را |
|
تا بنگری صفای می لعل فام را |
|
|
۲- |
راز درون پرده ز رندان مست پُرس |
|
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را |
|
|
۳- |
عنقا شکار کس نشود دام باز چین |
|
کانجا همیشه باد به دست است دام را |
|
|
۴- |
در بزم دور یک دو قدح درکش و برو |
|
یعنی طمع مدار وصال دوام را |
|
|
۵- |
ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش |
|
پیرانه سر بکن هنری ننگ و نام را |
|
|
۶- |
در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند |
|
آدم بهشت روضه دارالسلام را |
|
|
۷- |
ما را بر آستان تو بس حقّ خدمت است |
|
ای خواجه باز بین به ترحّم غلام را |
|
|
۸- |
حافظ مرید جام می است ای صبا برو |
|
وز بنده بندگی برسان شیخ جام را |