۱- |
ساقی به نور باده برافروز جام ما |
|
مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما |
|
|
۲- |
ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم |
|
ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما |
|
|
۳- |
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق |
|
ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما |
|
|
۴- |
چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان |
|
کاید به جلوه سرو صنوبر خرام ما |
|
|
۵- |
ای باد اگر به گلشن احباب بگذری |
|
زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما |
|
|
۶- |
گو نام ما ز یاد به عمدا چه می بری |
|
خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما |
|
|
۷- |
مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است |
|
ز آنرو سپرده اند به مستی زمام ما |
|
|
۸- |
ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست |
|
نان حلال شیخ ز آب حرام ما |
|
|
۹- |
حافظ ز دیده دانه اشکی همی فشان |
|
باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما |
|
|
۱۰- |
دریای اخضر فلک و کشتی هلال |
|
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما |