۱- |
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست |
|
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست |
|
|
۲- |
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم |
|
دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست |
|
|
۳- |
می رفت خیال تو ز چشم من و می گفت |
|
هیهات از این گوشه که معمور نماندست |
|
|
۴- |
وصل تو اجل را ز سرم دور همی داشت |
|
از دولت هجر تو کنون دور نماندست |
|
|
۵- |
نزدیک شد آندم که رقیب تو بگوید |
|
دور از درت این خسته رنجور نماندست |
|
|
۶- |
صبر است مرا چاره هجران تو لیکن |
|
چون صبر توان کرد که مقدور نماندست |
|
|
۷- |
در هجر تو گر چشم مرا آب نماند |
|
گو خون جگر ریز که معذور نماندست |
|
|
۸- |
حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده |
|
ماتم زده را داعیه سور نماندست |