دکتر حسین خدیو جم
مرد کتاب و شعر و قلم
رفت از جهان ملک ادب
بگرفت رنگ محنت و غم
شد مسکنش بهشت برین
شد مأمنش به باغ ارم
نبود شگفت در غم او
قدّ «جلالی» ار شده خم
تاریخ رحلت قمری
خواهی اگر که زدن قلم
چون او بشد ز جمع جدا
کم کن حروف جدا تو هم
از نام پاک شریف او
دکتر حسین خدیو جم
یزد ۱۳۶۵/۷/۲۶