Menu

در رثاء دوست عزیزم

در-رثاء-دوست-عزیزم

دکتر حسین خدیو جم

مرد کتاب و شعر و قلم

 

رفت از جهان ملک ادب

بگرفت رنگ محنت و غم

 

شد مسکنش بهشت برین

شد مأمنش به باغ ارم

 

نبود شگفت در غم او

قدّ «جلالی» ار شده خم

 

تاریخ رحلت قمری

خواهی اگر که زدن قلم

 

چون او بشد ز جمع جدا

کم کن حروف جدا تو هم

 

از نام پاک شریف او

دکتر حسین خدیو جم

 

یزد ۱۳۶۵/۷/۲۶

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *