۱- |
اگر کبیر شِمُردی، صغیرِ دارا را |
|
حقیر مَشمَر دیگر، فقیرِ دانا را |
|
|
۲- |
بگیر اگر بشود دستِ خَصم را و ببند |
|
مگیر دستِ کم، آن بازویِ توانا را |
|
|
۳- |
بسی شُده ست و شود باز در جهان پیدا |
|
سکندری که کُند غَصب مُلکِ دارا را |
|
|
۴- |
برای مَسئلهِ جبر و اختیار نبود |
|
کسی که باز کند بهر ما معمّا را |
|
|
۵- |
همیشه مَرجعِ تقلیدِ لَحن، طوطی وار |
|
نِهَد سخن به دهان، خوش صدایِ شیوا را |
|
|
۶- |
بدان و در پیِ تقلیدِ کس مباش و بگیر |
|
ز بیتِ زیر، یکی پند و یاد کن ما را: |
|
|
۷- |
نمی برند به بازار مِسگری تا یاد |
|
دهند قول و غزل بلبلِ خوش آوا را |
|
|
۸- |
چنان نشسته «جلالی» به هر دِلی سُخَنت |
|
که رانده اند از آن مِهرِ ماه سیما را |
|

|