Menu

غزل شماره ۱۲

12

۱- نازنیانِ وطن ای جان به قُربانِ شما
جان فدایِ هر دو لعلِ شکّرافشانِ شما
۲- هر چه گشتم، هر کجا گشتم، ندیدم دلبری
چون شما در دِلبری، ای جان به قربان شما
۳- خُشک و کوته فکر و گمراهَند و بوقلمون صفت
دخترانِ غرب، چون دامانِ الوان شما
۴- هر کجا هستید اندر خاطر و یادِ منید
ای گرامی خاطران جانِ من و جانِ شما
۵- یادِ ما باشید، ما این جا پریشان خاطریم
در خیال و خاطرِ زلفِ پریشانِ شما
۶- هست این جا سینه های لُخت و لغزان، دَستمال
جان فدایِ سینه مُختصِّ لَرزانِ شما
۷- رنگ و بوی نافه هایِ آهویِ آزاد چر
نیست همچون نافهِ در بَستهِ آنِ شما
۸- تا خورَد چوگانِ دستِ ما به گویِ سینه ای
یادم آید گویِ روی و زُلفِ چوگان شما
۹- بهر نازِ دخترانِ شرق، می میرم به غرب
دَردِ من این است این جا، چیست درمان شما
۱۰- تشنه می میریم این جا در کنار نهرِ آب
ما که یک عُمری نمک خوردیم با نان شما
۱۱- می رساند ای کاشکی ما را به هم، دَورِ سپهر
دور ماندیم ار چه ما، از دور و دوران شما
۱۲- دور گشتیم اَر چه چندی بی اجازت از دیار
این نه نافرمانیِ ما بود و فرمانِ شما
۱۳- باز برگردد «جلالی» ای خداوندان، که ما
بَنده ایم و بَندی چاهِ زنخدانِ شما
 

غزل

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *