دوسِدّ مِدارَم امّا تا وَختی کِه کَسِد شَم
هر شو نمیام اونجا مِتَرسَم که بَسِدشَم
پشت و پَسَلِ خونَدون هَروَخ مَنا دیدی
نِشکِت را واکن گَف بزن آخ جون نَفَسِد شَم
با پول پَسَوغَن پس و پیشِ کارا دیدم
پِس واسّا کِه من خاسگارِدَم پیش و پَسِد شَم
پِسّونای لُک مُسَّدا اونَشو کِه دَرِشتی
گفتم جِگَرُک نازِ اَنارِ مَلَسِد شَم
یادم نَمِرَه شَوِ تیفونّی و دولَخ بود
هِشتی تو کُپُم شاتَسّ و قربون تَسِد شَم
بی بال و پرم گاس دیدی شو گربه گِرِفتُوم
آرِز دِلُمَه مِثِّ چوغور تو قَفَسِد شَم
توی کَمَرِت زیر چادر هندونه بَسّی
نازِ کمرِ باریک و پَهنا شَغَسِد شَم
گفتی به «جلالی» که خیار شِنگ هَوَسوم شد
صَب کن بِدَمِت قربونِ آرزو هَوَسِد شَم
کاش معنی لغات یزدی را هم مینوشتید که از اشعار استاد لذت بیشتری ببریم