Menu

تضمین

تضمین2

زمــانه می گـــذرد عــمر را زمانی نیست دریـــن کویـــر ز گم گشتگان

نشانی نیست

ســـوای گــرگ اجل گله را شبانی نیست خـــوشت عــــمر دریـغا که

جاودانی نیست

 

بس اعتماد بر این پنجروز فانی نیست

زقـــهــر مــی گُســِلَد مرگ ریشة جانرا بـه رویِ خـــاک نـــهد پــشت

 

نشانی نیست

جاودانی نیست

زقـــهــر مــی گُســِلَد مرگ ریشة جانرا بـه رویِ خـــاک نـــهد پــشت

فــغان کـــه پــیر کـــند دهر نوجوانانرا درخــت قـــد صـــنـــوبر خـــرام

 

مدام رونق نوباوة جــــوانی نیست

تراست میزن گوی

 

جاودانی نیست

فــغان کـــه پــیر کـــند دهر نوجوانانرا درخــت قـــد صـــنـــوبر خـــرام

تراست میزن گوی

و خوشبوی

 

زمــانه گــاه بــلطفست و گاه بر سر قهر گــهی بــــجام کند شهـد و

انــدر کـنار مــادر دهـــر

 

فــغان کـــه پــیر کـــند دهر نوجوانانرا درخــت قـــد صـــنـــوبر خـــرام و

خوشبوی

انــدر کـنار مــادر دهـــر

عــبث مـخور غَمِ دنیا و حسرت کم و بیش مــکن تبـــاه به لهو و لعب

 

مـــدار تــکیه بــر ایــام دهر کــافر کیش مباش غره و غافل چو میش که

در طبیعت این گرگ گله بانی نیست

 

خوشبوی

عــبث مـخور غَمِ دنیا و حسرت کم و بیش مــکن تبـــاه به لهو و لعب در

طبیعت این گرگ گله بانی نیست

زمانه گشته کمان

 

استماع بیـــان

کـدام وصــل کـه پـایــان آن نبود فـراق کـدام خانه که ویران نگشت

 

عــبث مـخور غَمِ دنیا و حسرت کم و بیش مــکن تبـــاه به لهو و لعب در

زمانه گشته کمان

کـدام وصــل کـه پـایــان آن نبود فـراق کـدام خانه که ویران نگشت

مـــخلدست کدامین بــنا و طـاق و رواق كــدام بــاد بـــهاری وزیــد

 

که باز در عقبش نکبت خزانی نیست

و بسـت آری

 

زمانه گشته کمان

مـــخلدست کدامین بــنا و طـاق و رواق كــدام بــاد بـــهاری وزیــد

و بسـت آری

بـدست آری

 

بــچشم عــــقل نیامد عروس دهر پسند نبـــســت دل بجهان هیـچ

توگر که صاحب جاهی و گر که حاجتمند دل ای رفــیق دریــن

 

مـــخلدست کدامین بــنا و طـاق و رواق كــدام بــاد بـــهاری وزیــد

بـدست آری

توگر که صاحب جاهی و گر که حاجتمند دل ای رفــیق دریــن که

خانه ساختن آیین کاروانی نیست

 

بجانب ری

دشمن اندر پی

 

بـدست آری

خانه ساختن آیین کاروانی نیست

دشمن اندر پی

نــرفته ای قـدمی در ره خـدا و رسـول زشــاخ عــمر نچیدی بجز

 

تــراکه دیــده مدامست بر رخی مقبول چو بت پرست بصورت چنان

که دیگرت خبر از لذت معانی نیست

 

خانه ساختن آیین کاروانی نیست

نــرفته ای قـدمی در ره خـدا و رسـول زشــاخ عــمر نچیدی بجز

که دیگرت خبر از لذت معانی نیست

ممکند در اوباش))

 

که خواهی باش

مبــر که زشت بود آبـرُوی کــس بردن مخور که ننگ و حرامست مال

 

نــرفته ای قـدمی در ره خـدا و رسـول زشــاخ عــمر نچیدی بجز

ممکند در اوباش))

مبــر که زشت بود آبـرُوی کــس بردن مخور که ننگ و حرامست مال

مــگیر بــار گنـــاه نــفاق بـــر گردن مکـن کـه حـیف بود دوست بر

 

علی الخصوص مر آندوست را که ثانی نیست

مــزن در خـلق

 

ممکند در اوباش))

مــگیر بــار گنـــاه نــفاق بـــر گردن مکـن کـه حـیف بود دوست بر

مــزن در خـلق

وعظ بر سر خلق

 

مـکان بکوی فراغت گرفته¬ای سعدی بــنـــظم قـــدر امــامت

بـنثر گوی فصاحت گرفته¬ای سعدی زمیـــن بـــتیــغ بـلاغت

 

مــگیر بــار گنـــاه نــفاق بـــر گردن مکـن کـه حـیف بود دوست بر

وعظ بر سر خلق

بـنثر گوی فصاحت گرفته¬ای سعدی زمیـــن بـــتیــغ بـلاغت

سپاس دار که جز فیض آسمانی نیست

(جلالی)

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *