Menu

«مُعَذَّب ایالَت

شکر خدا که داده به خلقت شهامتم:
کاسان کشم عذاب و رهین کرامتم

 

صد شکر در مسیر تکامل برای خلق:
مشهود و استوار چو سنگ علامتم

 

باقی عمر را که نه چندان بُوَد زیاد
داد او اراده بهر قبول شماتَتَم

 

بعضی چو خویش بی خِرَدَم فرض میکند
در دست این جماعت بدفهم آلَتَم

 

نابخردان به ظَنِّ خود افراد عاقلند!
اندرز را کنند و نصیحت حوالتم

 

آنان گُمان بَرَند که با این بِکُن مَکُن:
پیوسته میدهند عذاب و خجالتم

 

باشد گمانشان که در آرند بنده را:
از چاه جهل و گودی راه بطالتم

 

کار (جلالی) است در این تنگنا سکوت
من صابر و معذب یزد و ایالتم

 

یزد ـ سه شنبه ۹۹/۸/۲۷

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *