…
مَپُرس از چه چون لاله خونین دلم؟
چه باشد گرفتاری و مشکلم؟
توانائیم نیست در شرح و بَسط
به لب باشد از سوزِ دل تاوِلَم
بیفشانده ام در گِلی بذر عشق
نبوده ست جز درد و غم حاصلم
به جز هجر چیزی نصیبم نَشُد
پَشیمانَم از کَردَه باطلم
از اینرو اقرارکننده به دیوانگی
مپندار یک بنده عاقلم
سِرِشتَند گویا زِ روزِ اَزَل:
مصیبَت مَشَقَّت به آب و گِلَم
مَپرس از (جلالی) دِگَر هیچ چیز
زِ عشقَم، زِ هِجرَم، زِ دردِ دِلَم