کنون که میورزد از بام و در نسیم بهار
خوش است گوشه صحرا و باغ و باده و یار
میانِ روز و لب جوی و زیر سایه بید
به گِردِ گَردَنِ محبوب دست و بوس و کنار
دو دیده دوخته بر رویِ دِلبری مَهوش
دو گوش بَر بَم و زیر نوا و بانگِ سهتار
ز شوق و شورِ وِصالِ سَمن بری سَرمست
ز ریزه خوانی و آوازِ دلبری سَرشار
در این بهار فرحبخش صد هزاران شکر
که عیش و نوش میسّر شدهست در گلزار
به باغ و راغ دلِ بیقرارِ هر عاشق
به یُمنِ نعمتِ دیدارها گرفته قرار
هوا خوشَت و زِ دِلها غبارِ غم رفتهست
نسیم صبح که عاری بُوَد زِ گَرد و غبار
مَدارِ چرخ (جلالی) همیشه میزان نیست
دَوامِ عیش از این گَردِش انتظار مَدار
یزد- ۱۳۹۲/۶/۱۰