Menu

دخترِ گنگُلاسْ

 

 

دُخترِ همسایه با من دَسْ نداد
سیْن جیمش کِردَمْ وَلی نِم پَسْ نداد

 

گُنگلاسْ بازیش، حالوم را گِرِف
داش مِرِفْ امّا به من آدْرَسْ نداد

 

قَهرْ و تَرْ، غُرغُر زَنون، گفتم برو
آدرسا این گُنگلاس از بَسْ نداد

 

زِد تو پوزم پشتِ دَستَشْ آسکّی
تپّی کِرد امّا صِدا دَرْعَنْس نداد

 

از لجش رَفتم دُکونِ بَغَلی
تا بِگِهْ او رفت و نازِ شُسِّ نداد

 

نِرخِ دو نار از دکُو ندار پرسیدم
سَرِ زیر اِنداخ قیمت ِ بَر چَسْ نداد

 

عِلّتَّش پرسید (جلالی) هر کجا
جووآبِ راس و دُرُسی کُسْ نداد

 

 

یزد – ۱۳۹۳/۷/۱

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *