دُخترِ همسایه با من دَسْ نداد
سیْن جیمش کِردَمْ وَلی نِم پَسْ نداد
گُنگلاسْ بازیش، حالوم را گِرِف
داش مِرِفْ امّا به من آدْرَسْ نداد
قَهرْ و تَرْ، غُرغُر زَنون، گفتم برو
آدرسا این گُنگلاس از بَسْ نداد
زِد تو پوزم پشتِ دَستَشْ آسکّی
تپّی کِرد امّا صِدا دَرْعَنْس نداد
از لجش رَفتم دُکونِ بَغَلی
تا بِگِهْ او رفت و نازِ شُسِّ نداد
نِرخِ دو نار از دکُو ندار پرسیدم
سَرِ زیر اِنداخ قیمت ِ بَر چَسْ نداد
عِلّتَّش پرسید (جلالی) هر کجا
جووآبِ راس و دُرُسی کُسْ نداد
یزد – ۱۳۹۳/۷/۱