Menu

سِفارش

 

 

صُبح ناشتا فِکرَ شوم و چاش کن
اَوَّلِش نون، بعد فِکرِ آش کُن

 

آش بی دونار خَش نیس، حَتمَنی
لوبیا و ماش و موجو، پاش کُن

 

مُرغ اگر داری، غروب اُفتوو کوروک
تو و قَفَس، گوشه کِناری جاش کُن

 

تو و کوچه یکَهوّ اگر شاشِت ْ‌ گِرِف
روو زمینِ سِف و انَسّا شاش کُن

 

میوه را با دَسّ و پنگُل نیش نَکَش
مِثِّ آدم چاقو وَر دار قاش کُن

 

یا خاموش کُن رادیوتا نَشْنَوَنْدْ
یا صدا شاکَم کُن و یا واش کُن

 

اوصالِ سگ را تو و کوچهِ ول نَکن
تویِ خونه یک کِناری واش کُن

 

سِکَهّ از دَستِت نگو اُفتید وِلِش
دَور و وَرچَش وا کن و پیداش کُن

 

لَهجِه یَزیّ و حرف و اِصطِلاح
هر چی می‌تونی (جلالی) فاش کُن

 

یزد – ۱۳۹۳/۱۱/۱۴

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *