صُبح ناشتا فِکرَ شوم و چاش کن
اَوَّلِش نون، بعد فِکرِ آش کُن
آش بی دونار خَش نیس، حَتمَنی
لوبیا و ماش و موجو، پاش کُن
مُرغ اگر داری، غروب اُفتوو کوروک
تو و قَفَس، گوشه کِناری جاش کُن
تو و کوچه یکَهوّ اگر شاشِت ْ گِرِف
روو زمینِ سِف و انَسّا شاش کُن
میوه را با دَسّ و پنگُل نیش نَکَش
مِثِّ آدم چاقو وَر دار قاش کُن
یا خاموش کُن رادیوتا نَشْنَوَنْدْ
یا صدا شاکَم کُن و یا واش کُن
اوصالِ سگ را تو و کوچهِ ول نَکن
تویِ خونه یک کِناری واش کُن
سِکَهّ از دَستِت نگو اُفتید وِلِش
دَور و وَرچَش وا کن و پیداش کُن
لَهجِه یَزیّ و حرف و اِصطِلاح
هر چی میتونی (جلالی) فاش کُن
یزد – ۱۳۹۳/۱۱/۱۴