۱- | دل سراپرده محبّت اوست |
دیده آیینه دار طلعت اوست | |
۲- | تو و طوبی و ما و قامت یار |
فکر هر کس به قدر همت اوست | |
۳- | گر من آلوده دامنم چه زیان |
همه عالم گواه عصمت اوست | |
۴- | من که باشم در آن حرم که صبا |
پرده دار حریم حرمت اوست | |
۵- | دور مجنون گذشت و نوبت ماست |
هر کسی پنج روز نوبت اوست | |
۶- | مُلکتِ عاشقی و گنج طَرب |
هر چه دارم ز یمن دولت اوست | |
۷- | من و دل گر فدا شدیم چه باک |
غرض اندر میان سلامت اوست | |
۸- | فقر ظاهر مبین که حافظ را |
سینه گنجینه محبت اوست |