Menu

دوغ و دوشاب

دوغ-و-دوشاب

روزگاریست که از ناچاری

رویِ اوزان عروض

و صناعات اَدَب

ضربدر باید زد

چه توان کرد که در بیشترین کام و دهان

مَزّه آب و می ناب یکی است

شاعران، شهد فروشان، باری

مَگذَرانید دگر

حرف موزون بر لب

حرف را جور دگر باید زد

چه توان کرد که در ذائقه مدعیّان

دوغ و دوشاب یکیست

یزد ۱۳۸۸/۲/۲۹

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *