۱- |
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید |
|
از یار آشنا نفس آشنا شنید |
|
|
۲- |
ای شاه حُسن چشم به حال گدا فکن |
|
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید |
|
|
۳- |
خوش میکنم به باده مشکین مشام جان |
|
کز دلق پوش صومعه بوی ریا شنید |
|
|
۴- |
سِرّ خدا که عارف سالک به کس نگفت |
|
در حیرتم که باده فروش از کجا شنید |
|
|
۵- |
یا رب کجاست محرم رازی که یکزمان |
|
دل شرح آن دهد که چه دید و چها شنید |
|
|
۶- |
اینش سزا نبود دل حقّ گزار من |
|
کز غمگسار من سخن ناسزا شنید |
|
|
۷- |
محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد؟ |
|
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید |
|
|
۸- |
ساقی بیا که عشق ندا می کند بلند |
|
کانکس که گفت قصّه ما هم ز ما شنید |
|
|
۹- |
ما باده زیر خرقه نه امروز می کشیم |
|
صد بار پیر میکده این ماجرا شنید |
|
|
۱۰- |
ما می به بانگ چنگ نه امروز می خوریم |
|
بس دور شد که گنبد چرخ این صدا شنید |
|
|
۱۱- |
پند حکیم عین صواب است و محض خیر |
|
فرخنده آن کسی که به سمع رضا شنید |
|
|
۱۲- |
حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس |
|
دربند آن مباش که نشنید یا شنید |