Menu

سبب تحصّن در منزل خواجه


بـه مـن سـلام فــرسـتــاد دوسـتـي روزي

کــه اي نـتـيـجـهِ كـِلـكـَت سـواد بـيـنـايي

 

پـس از دو سـال كـه بختت به خانه باز آورد

چــرا ز خــانـهِ خـواجــه بـه در نـمـي‌آيـي

 

جــواب دادم و گــفـتــم بــدار مــعــذورم

كـه اين طريقه نه خودكامي است و خودرايي

 

وكـيـل قــاضـيـم انـدر گذر كمين كردست

بــه كـف قـبـالـهِ دعـوي چـو مــار شيبايـي

 

كـه گــر بــرون نـهـم از آستان خواجه قدم

بـگـيـردم، سـوي زنــدان بــَرَد بـه رسـوايي

 

جـنـاب خـواجـه حـصار من است وگر اينجا

كـسـي نـفـس زنــد از زحـمـت تـقـاضـايي

 

بــه عـونِ قــوّت بـــازوي بـنـدگــان وزيـر

بـه سـيـلـي اش بـشـكــافـم دمـاغِ سودايي

 

هـمـيـشه باد به كامش جهان و از سر صدق

كـمــر بـه بـنـدگـيـش بـسـته چرخ مينايي

 

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *