۱- |
صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را |
|
که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را |
|
|
۲- |
شکر فروش که عمرش دراز باد،چرا |
|
تفقدی نکند طوطی شکرخارا؟ |
|
|
۳- |
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل |
|
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را |
|
|
۴- |
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر |
|
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را |
|
|
۵- |
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست |
|
سُهی قدان سیه چشم ماه سیما را |
|
|
۶- |
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی |
|
به یاد دار محبّان باد پیما را |
|
|
۷- |
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب |
|
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را |
|
|
۸- |
در آسمان نه عجب گر به گفتهِ حافظ |
|
سماع زهره به رقص آورد مسیحا را |